Słowo „drama” pochodzi od starogreckiego drao – działam, usiłuję. Używane było również do określenia czynności lub akcji.
Bazuje na dramacie literackim, który od wieków jest sposobem uporządkowania i nadania kształtu ludzkiej egzystencji, interpretacją życia i próbą odkrycia jego sensu. Stanowił on jedną z głównych form badania ludzkiej natury na długo przed powstaniem psychologii. Podstawowym celem i naczelną zasadą całego dramatu, warunkującym jego strukturę jest wywołanie określonej reakcji emocjonalnej i intelektualnej. Każdy dramat opiera się na konflikcie. Bez względu na to czy mamy do czynienia z dziełami Eurypidesa, Szekspira czy Scorcese, tworzenie napięcia emocjonalnego sprawia, że dramat skupia uwagę, zwiększa świadomość, a także przekazuje idee.
Od starożytnych filozofów greckich i rzymskich do współczesnych dramaturgów, dramat został wykorzystany jako ekscytujący sposób lustrujący i badający kondycję ludzkiej duszy. Platon zachęcał dzieci do nauki poprzez improwizację i taniec. Hrosvitha, zakonnica Saxońska już w X wieku pisała sztuki kształcące zgromadzenia religijne w kwestiach zagadnień moralnych. Wędrowni aktorzy commedia dell’arte produkowali sztuki konfrontujące problemy społeczne Włoch późnego średniowiecza.
W kontekście edukacyjnym dramę można określić jako działania twórcze i procesy, które aktywizują równocześnie umysł, ciało i emocje uczestników, którzy są w rolach i realizują założone cele. Uczestnik Dramy bierze czynny udział w działaniu, a nie jest widzem, który ogląda to co się dzieje na scenie tak jak to jest w klasycznych dramatach literackich.
Drama
- Wywodzi się z teatru, ale nie ma w niej podziału na aktorów i widzów. Najważniejszy jest całościowy rozwój człowieka.
- wykorzystuje warsztat aktorski oraz elementy charakterystyczne dla dramatu, ale uczestnicy dramy nie muszą mieć zdolności aktorskich i improwizują bez scenariusza;
- Poprzez spontaniczną improwizację uruchamia się intuicję, inwencję, wyobraźnię, i dzięki charakterystycznej dla człowieka zdolności życia fikcją, można odkrywać rzeczywistość, tak jakbyśmy doświadczali jej realnie.
- Uczestnicy będąc w roi stykają się z różnymi rzeczywistymi zdarzeniami, problemami i relacjami umiejscowionymi w fikcyjnym kontekście.
- Obejmuje wiele form, od prostych scenek bardzo przypominających dziecięce zabawy po wykorzystywanie technik i bardziej skompilowanych sekwencji, do budowania i grania w spektaklach. Co jednak nadal służy do realizacji celów edukacyjnych, rozwoju, doskonalenia umiejętności itp.
Daje możliwość obserwacji różnych zachowań
W dramie istnieje bezpośrednia i realna możliwość obserwacji różnych zachowań zarówno własnych jak i innych ludzi. Uczestnicy mają możliwość przeanalizowania źródeł powstałych reakcji, co jest w nich pozytywne, a co należałoby zmienić. Widzą jak zachowują się inni i mogą skorzystać z dobrych wzorców. Przy czym istotną właściwością dramy jest to, że błędy nie przynoszą żadnych nieodwracalnych konsekwencji, a poza tym istnieje możliwość natychmiastowej refleksji i korekty zachowań.
W tekście wykorzystano min.informacje zawarte w:
Raport strategiczny projektu DICE – Drama Improves Lisbon Key Competences in Education© Konsorcjum DICE, 2010
Motywacyjna Rola Dramy w glottodydaktyce, Alicja Głałązka, 2008
www.theatreoftheoppressed.org
A Guide to Drama-Based Training, Joyce St. George, Sally Schwager, Frank Canavan, Employment Relations Today, Winter 1999, Vo. 25, No. 8.
www.wikipedia.pl
